دنیا ۱۰ سال دیگر چگونه خواهد بود؟ ۴۰ سال دیگر چطور؟ آیا در آن زمان جامعه ای خواهیم داشت که توسط ربات ها کنترل خواهد شد؟ آیا تا آن زمان به « انحصار انسانی » رسیده ایم؟ ( انحصار انسانی بیان می کند که انسان به وسیله تکنولوژی به نسلی قدرتمند تر، نیرومند تر و عظیم تر از انسان حال حاضر تبدیل خواهد شد ). برخی از محققین در این زمینه به این نتایجی شبیه به این رسیده اند، اما گروهی دیگر این حرف ها را خرافاتی بیش نمی شمارند. در ادامه ۵ پیشبینی از آینده تکنولوژی که بیشتر شبیه به افسانه ها می مانند را مورد بررسی قرار می دهیم:
ماشین های پرنده:
ده ها سال است که انسان به فکر ساخت ماشین پرنده افتاده است، ماشینی که هم بتواند روی زمین حرکت کند و هم این که مثل هواپیما پرواز کند و بتواند صاحبش را در کمترین زمان به مقصد برساند.
شاید این ایده را تا کنون در فیلم ها دیده باشید، وقتی قهرمان فیلم سوار ماشین زیبایش می شود و با ماشین به دنبال شخصیت بد فیلم می رود و سپس در صحنه ای مسخره، ماشین این قهرمان ناگهان به پرواز در می آید و در یک چشم به هم زدن شخصیت بد فیلم را گیر می اندازد. البته همیشه هم تا این حد مسخره نبوده، اما ماشین پرنده آنچنان برای ما غیر عادی است که به نظرمان مسخره می آید.
در دنیای واقعی، اولین ماشین پرنده در سال ۱۹۱۷ ساخته شد که البته هرگز موفقیت آمیز نبود. هنری فورد نیز پیشبینی کرده بود که تا سال ۱۹۴۰ ماشین های پرنده خلق خواهند شد، ولی همان طور که می دانید حتی فورد هم نتوانست درست پیشبینی کند و ماشین های پرنده، بر خلاف آنچه در وبلاگ ها و وب سایت تکنولوژی می خوانید، هنوز هم برای ما یک رویا باقی مانده. اگرچه مهندسان بزرگ سراسر دنیا از جمله مهندسان ناسا روی این ایده کار کرده اند ولی هنوز به نتیجه موفقیت آمیز و معقولی نرسیده اند.
هزینه های ساخت، مسیر های پرواز، امنیت، جلوگیری از سواستفاده های مجرمانه، نوع و مقدار مصرف سوخت، آموزش رانندگی، فرود آمدن و جلوگیری از آلودگی صوتی از مشکلاتی است که انسان امروزه برای ساخت ماشین پرنده با آنها دست و پنجه نرم می کند. از این گذشته، ما انتظار داریم این ماشین پرنده توانایی حرکت روی زمین را هم داشته باشد که این هم یکی دیگر از مشکلات ساخت ماشین های پرنده محسوب می شود.
ماشین های پرنده ای که اکنون برخی ها ادعا می کنند که ساخته شده، تنها یک وسیله ای بین ماشین و هواپیما است که فقط به درد سفر به فواصل دور می خورد و نمی تواند مثلا با آنها تا محل کار رفت و دوباره به خانه برگشت، یعنی اینکه مناسب سفر به فواصل نزدیک نمی خورند. ضمن اینکه قیمت آنها بسیار زیاد است، به عنوان مثال یکی از همین ماشین های هواپیما قیمتی در حدود ۲۰۰ هزار دلار دارد.
انحصار انسانی:
خیلی از متخصصان معتقدند که روزی فرا رسید که با ادغام انسان و ماشین، نسل جدیدی از انسان ها به وجود خواهد آمد که بسیار قدرتمند تر از انسان نسل حاضر است. در این تفکر، آنها معتقدند که این انسان جدید آن چنان قدرتمند است که همه چیز را تحت انحصار خود در می آورد و به همبن دلیل این پیشبینی خود را « انحصار انسانی » نامیده اند. ری کورزویل، یکی از افراد برجسته که به انحصار انسانی اعتقاد دارد، پیشبینی کرده که این رویداد تا سال ۲۰۳۰ اتفاق خواهد افتاد.
جاودانگی قانون مور:
قانون مور بیان می کند که تعداد ترانزیستور های موجود بر روی چیپ ها – و در نتیجه، قدرت پردازش – هر دو سال یک بار دو برابر می شود. دانشمند کامپیوتر، گوردن مور در سال ۱۹۶۵ این قانون را مطرح کرد که البته در واقع او در آن زمان درباره هزینه های ساخت چیپ ها سخن می گفت و نه پیشرفت علمی صنعت چیپ ها.
اما چرا قانون مور تا ابد صادق نخواهد بود؟ دلیل اول آنکه ساختن ترانریستور های کوچکتر برای یک چیپ، هزینه های زیادی به دنبال دارد و در واقع هر چه تعداد ترانزستور های یک چیپ بیشتر باشند، آن چیپ پر خرج تر می شود. برای مثال در سال ۲۰۰۹ شرکت های اینتل و سامسونگ توانستند ترانزیستور های ۲۲ نانومتری بسازند، اما این موضوع برایشان بسیار پر خرج بود. یکی از محققان معتقد است که در سال ۲۰۰۴ ترانزیستور ها به اندازه ۲۰ نانو متری خواهند رسید، اما پس از آن این روند به دلیل هزینه های فراوان متوقف خواهد شد.
اتوماسیون:
یکی از نگرانی های بزرگ برخی از متخصصان این است که روزی فرا برسد که ربات ها کارهایی را انجام دهند که نباید انجام دهند. به عنوان مثال امروزه برخی از ماشین های پیشرفته می توانند به صورت اتوماتیک و بدون نیاز به راننده پارک کنند. چندان بعید نیست که در آینده ای نه چندان دور خودرو ها به صورت تمام اتوماتیک شروع به حرکت بکنند، ربات هایی ساخته شوند که از روی انسان شبیه سازی شده باشند، ربات هایی ساخته شوند که به عنوان سلاح های جنگی از آنها استفاده شود و در نتیجه دنیا را اتوماسیون فرا بگیرد.
شاید در ابتدا اتوماسیون ایده جالبی باشد، اما نیمه پنهان ماجرا این است که با پیشرفت اتوماسیون، نقش انسان کم کم از بین می رود و ربات ها همه چیز را در دست می گیرند. در سال ۲۰۰۹ تعدادی از دانشمندان کامپیوتر در یک کنفرانس گردهم آمدند تا درباره همین موضوع با هم بحث کنند. قسمت بد ماجرا آن بود که آنها در انتهای این کنفرانس به این نتیجه رسیدند که اتوماسیون به زودی دنیا را در بر خواهد گرفت و آنها کاری جز ابراز نگرانی از دستشان بر نیامد. اما برخی دیگر از متخصصان معتقدند که چنین چیزی هرگز اتفاق نخواهد افتاد، چون در هر صورت انسان ربات ها و در کل اتوماسیون را خلق می کند، پس این توان را هم دارد که اتوماسیون را کنترل کند.