اندکی شادی با خود به خانه ببر !

نه شادی از هوا بارد چو باران
که جامی پرکنی از جویباران

نه شادی را به دکان می فروشند
که سیل مشتری بر آن بجوشند

چه خوش فرمود آن پیر خردمند
وزین خوشتر نباشد درجهان پند

اگر خونین دلی از جور ایام
“لب خندان بیاور چون لب جام”

به پیش اهل دل گنجی ست شادی
که دست آورد بی رنجی ست شادی

به آن دست می دهد این گنج گوهر
که پیش آرد دلی لبخند پرور

به آن کس می رسد زین گنج بسیار
که باشد شادمانی را سزاوار