اگه یه نفر پرسید ….

دوست اش می دارم
چرا که می شناسمش
به دوستی و یگانگی
شهر، همه بیگانگی و عداوت است
هنگامی که دستان مهربانش را به دست می گیرم
تنهایی غم انگیزش را در می یابم .
اندوه اش، غروبی دلگیر است
در غربت و تنهایی .
هم چنان که شادی اش، طلوع همه آفتاب هاست