بی تو هر شب عاشقی بارانی ام / لاله پژمرده و زندانی ام بی تو در کنج همه دلواپسی / بی تو من آغاز یک ویرانی ام

وقتی به دوش خاطره ها می نشانی ام
تا انزوای تلخ غزل می کشانی ام

خود را به سطر سطر نگاهت سروده ام
حتی اگر مچاله کنی و نخوانی ام

من اهل چشمهای توام ای جهان من
گریه نکن که از وطن خود برانی ام

برگی خزان گرفته و پژمرده ام که تو
با باد بی تفاوتیت می تکانی ام

فرهاد و قیس مردنشان شرط عشق بود
<>