ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﯿﺮﺳﺪ

بیا قراری بگذاریم
دلتنگ که شدیم با باد و آسمان مهربان باشیم !
آن دو از ما دلتنگ ترند

وقتى تنها شدى ،
بدون خدا همه رو بیرون کرده تا خودت باشى و خودش

این روزها تلخ می گذرد

دستم می لرزد از توصیفش

همین بس که :

نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی مثل خودکشی است با تیغِ کُند.

آهنگری بود که با وجود رنج های متعدد

و بیماری اش عمیقاً به خدا عشق می ورزید.

روزی یکی از دوستانش که اعتقادی به خدا نداشت از او پرسید:

« تو چگونه می توانی خدایی را که رنج و بیماری

نصیبت می کند دوست داشته باشی؟»

آهنگر سر به زیر آورد و گفت:

« وقتی که می خواهم وسیله ای آهنی بسازم یک تکه آهن

را در کوره قرار می دهم. سپس آن را روی سندان می گذارم

و می کوبم تا به شکل دلخواهم درآید.

اگر به صورت دلخواهم درآمد می دانم که وسیله مفیدی خواهد بود

اگر نه آن را کنار می گذارم. همین موضوع باعث شده است

که همیشه به درگاه خداوند دعا کنم که:

خدایا! مرا در کوره های رنج قرار ده اما کنار نگذار! »

:rose: :rainbow: :rose:

جاذبه ی سیب ، آدم را به زمین زد و جاذبه ی زمین ، سیب را !
فرقی نمیکند ؛ سقوط سرنوشت دل دادن به هر جاذبه ای غیر از خداست…

:rose: :rose:

برای خودم دلم میسوزد…برای قلب درگیرم…

هر چه مغرورتر باشی, تشنه ترند برای باتو بودن… و هرچه دست نیافتنی باشی, بیشتر به دنبالت می ایند… امان از روزی که غروری نداشته باشی… بی ریا به انها محبت کنی, انوقت تورا هیچ نمی بینند… ساده از کنارت عبور می کنند…!!!